You Learn

You live you learn
You love you learn
You cry you learn
You lose you learn
You bleed you learn
You scream you learn

You grieve you learn
You choke you learn
You laugh you learn
You choose you learn
You pray you learn
You ask you learn
You live you learn

Solitude

I am alone.
But I am not lonely.
I am in peace.
I can hear silence.
Though not deafening.
I am looking.
Just looking at the horizon.
The air is still.
I am in peace.

#Firstworldproblems

Bakit hindi ka crush ng crush mo?

Bakit hindi mo din crush ang may crush sa 'yo?

Bakit pag may hinahanap ka, hindi mo ito makita.

Pero pag di mo sya kailangan, lilitaw ito bigla?

Bakit pag maaga kang magigising, walang trapik sa daan.

Pero pag tinanghali ka naman, mga sasakyan'y gitgitan?

Bakit isang araw, "keep the change" ang drama mo?

Pero kinabukasan, tinitipon mo na lahat ng singko?

Bakit pag nag aabang ng jeep, di dumadaan 'yong gusto mong sakyan?

Pero pag ibang jeep ang hinahanap, sampung sunod-sunod nag lilitawan? 

Bakit si manong, pag 'di ka nag mamadali, daig pa ang F1 pag magpatakbo?

Pero yung isang minuto na lang at late ka na, tatambay muna sa kanto?

Naaalala mo ba nung nag-aaral ka pa?Ang sarap ng tagay mo sa gabi.

Kinabukasan masakit ang ulo pero may exam pala ang leche.

Pero bakit noong nag sunog ka ng kilay magdamagan,

kinaumagaha'y absent si Ma'am, bigla daw may pinuntahan.

At saka eto pa, bakit ka nag babayad ng tax na halos kalahati na ng sweldo?

Pero hindi mo naman nararamdaman 'yong asenso.

Bakit?I don't get it.

Paalabuton

"Wala sing adlaw nga wala'y paalabuton."
Nagapati bala kamo sini?
Indi bala matuod guid na kahalam-utan paminsaron,
ang hurubaton nga ini?

Sa pang adlaw-adlaw nga pangabuhi sang tanan,
naga hulat kita pierme sang kung ano lang ang madang'tan.
Apang ang palaabuton nga aton gina hulat maglusot,
hasta karon, wala sa guihapon maga-abot.

Kag yari pa gid.
Magpamati kamo.
isa pa ka hurubaton,
nga kahalam-utan ka ayo.

"Maskin malayo kon gina lantaw,
maka hagan-hagan ang kamingaw.
Apang ang malapit nga may lipud,
naga dugang sang kalisud."

Maayo, maayo.
Matuod guid ka-ayo.
Madugay na ako nga naga-paminsaron,
Sa wala'y kasiguraduhan nga paalabuton.

Titser

Ako si Maris....

Siyam na taong gulang

Papunta na 'kong iskul

Nasa ikatlong baitang.

Pagpasok ko sa geyt, 

tanaw na ang klasrum ko

Ang aliwalas naman ng panahon,

sana palaging ganito

Muntik tumilapon at madapa,

lakad sa lubak-lubak na daan.

Pero okey lang din, 'di bale,

si titser, ako nama'y tinulungan.

Pagdating ko sa klasrum,

Ipinasa ang aking takdang-aralin.

Ang maganda kong titser, 

di lang ako pinuri, ngumiti pa sa akin.

"Mam, ano po 'yong ganito, ganyan?"

Walang patumpik-tumpik at sya'y sumagot,

ipinaliwanag ng mabuti sa akin,

walang dahilan upang sumimangot.

And maliit naming silid, medyo mainit.

Paypay tuloy ako nang paypay.

Pero okey lang, 'di bale,

sabi ni titser, 'di yan hadlang sa tagumpay.

Ang araw malapit nang lumubog,

uwian na sa isang saglit.

Buong araw akong masaya,

'di ko din alam kung bakit.

Tumingin ako sa paligid,

mukha ko pa rin ay maaliwalas.

Iskul ay hindi kumpleto, pero okey lang, 'di bale,

nariyan pa rin naman si titser bukas.